„Wydaj i nie oszalej” składa się z krótkiego wprowadzenia, miejsc na notatki i z trzech większych działów zatytułowanych „O pisaniu”; „O redakcji, korekcie, składzie i druku” oraz „O promocji i prawie”.
Czy wiedzieliście, że nazwa „dinozaur” została wymyślona przez angielskiego paleontologa Richarda Owena i składa się z pochodzących z greki słów: „deinos” (potężny i straszliwy) oraz „sauros” (gad lub jaszczurka)?
Mimo słabego przerywnika książka bardzo mi się podobała. Mogę z czystym sumieniem polecić „Chrobot” nie tylko miłośnikom reportaży, ale także wszystkim, którzy lubią czytać ciekawe historie. Historie życia ludzi, którzy mimo różnic kulturowych są tacy jak my.
„Witajcie w paranoi” – to zdanie przewija się przez całą książkę opowiadającą o technologii, a dokładniej o gromadzeniu i analizowaniu danych przez program, który ma rzekomo polepszyć ludzkie życie. Chodzi oczywiście o „Zero” Marca Elsberga.
Kiedy moim oczom ukazała się książka „Stanisław Bareja. Jego czasy i jego filmy” Doroty Skotarczak, wiedziałam, że muszę ją przeczytać.
„Zmysły” Małgorzaty Strzałkowskiej to książeczka dla dzieci opisująca właśnie nasze zmysły. Nadają się do czytania zarówno dla maluszka, jak i dla starszego przedszkolaka.
„Co lubią uczucia?” to kolejna książka Tiny Oziewicz o małych stworkach, które symbolizują nasze uczucia. Nie miałam niestety okazji czytać pierwszej części – „Co robią uczucia?”, ale po lekturze tej pozycji wiem, że muszę koniecznie po nią sięgnąć.
„Mam tekst i co dalej? Proces redakcyjny krok po kroku” Anny Adamczyk z Warsztatu słów to pozycja idealna dla początkujących autorów. Autorka wyjaśnia w e-booku prosto i konkretnie, co powinniście zrobić, aby wydać swoją książkę.
Początek końca? Rozmowy o lodzie i zmianie klimatu to dyskusje pomiędzy Julitą Mańczak a dr. Jakubem Małeckim. Zapisali je prostym językiem, więc nawet taki laik jak ja nie miał problemu z jej zrozumieniem. Wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Zwykle nie czytuję książek naukowych, a…
Po książkę „Pieśń pustyni” Grzegorza Wielgusa sięgnęłam, ponieważ szukałam czegoś w stylu „Diuny” Franka Herberta.
„Książkę Złość – jak sobie z nią poradzić? Akceptuję, co czuję” na pewno polecam wszystkim rodzicom, którzy czasem kłócą się ze swoim dzieckiem. Niezależnie od tego, czy to oni odczuwali złość i zareagowali zbyt ostro, czy to dziecko ma humorki.
„Moja rodzina. Akceptuję, co czuję” to książka, w której tekstu do czytania mamy niewiele, za to sporo zadań, takich jak kolorowanie, wycinanie i naklejanie naklejek obrazujących jakąś historię. Książka ta często zachęca opiekuna, aby pytał się małego czytelnika o jego uczucia oraz wskazywał mu, jak może sobie z nimi radzić.