Oglądając dzieła takie jak „Speed Racer”, zastanawiam się, gdzie jest granica między kultem a kiczem. „Speed Racer” jest z gatunku filmów blue-boxowych, czyli efekty, efekty i jeszcze raz efekty. Za to jakie efekty! Nigdy nie byłam fanką wyścigów samochodowych, jednak tutaj nieźle się wciągnęłam i z zapartym tchem oglądałam pędzące po torze auta, które znakomicie radziły sobie ze skakaniem i lataniem.